Het is weer begonnen

Op de Vlaamse klassiekers moeten we nog weken wachten maar bij Vlek 15 is het fietsseizoen al van start gegaan. Nat was het wel zaterdag de 22^e. Dat kan je verwachten half februari, maar koud was het niet. Zo’n graadje of tien –  gevoelstemperatuur 11  – en niet te veel wind. Dus die zeurende Linkebal van vorige week met zijn klaagzang over de kou in februari had het mooi mis. Geen idee of hij (of zij) erbij was. Dat heb je met die Linkeballen. Je weet nooit zeker wie het is. Hoe dan ook, het viel dus best mee met die temperatuur. Maar om nou meteen al zoals Jan Aarnout in korte broek te fietsen, is ook wel weer overdreven.

Een nieuw fietsseizoen en meteen al twee van de drie nieuwe leden aan de start. Peter van der Sloot en Marcel Moons. Welkom heren, dat jullie nog maar vele mooie kilometers met ons mee mogen trappen.

Wie opvallend genoeg niet aan de start verscheen, was onze secretaris Albert Veraart. Hij was ziek, appte hij de ritmeester. Dat bleek achteraf een doorgestuurd appje te zijn van Pieter H. Maar dat stond er – hoe kan dat eigenlijk? – niet bij. Nee, Albert was helemaal niet ziek maar gewoon wat aan de late kant. Volgens hem slechts één minuutje! Maar ja, bij Vlek vertrekken we stipt op de afgesproken tijd, dat moet hij als geen ander weten. ‘Ik zag die brede rug van Egbert nog net de hoek omgaan,’ vertelde Albert nog nahijgend tijdens de koffiestop. ‘Geen probleem om ernaar toe te rijden zou je zeggen, maar toen bleek ik lek gereden te hebben. Een bandje wisselen en dan in je eentje de groep achterhalen, dat lukt zelfs mij niet.’ Dat weten wij Albert, maar wel stoer dat je gewoon de route hebt gereden om na de pauze weer bij ons aan te sluiten.

Misschien zou hij het wel gered hebben als hij de heilige Madonna del Ghisallo had aangeroepen. In 1949 werd Madonna del Ghisallo door paus Pius XII uitgeroepen tot beschermheilige van wielrenners. Ik denk dat weinigen weten dat wij fietsers ook een schutspatroon hebben – in dit geval een patrones – maar dat is dan iets wat Lourenz weer weet. Lourenz fietste niet mee want had andere verplichtingen maar verhaalde over die madonna en maakte de foto’s bij het vertrek. Over Madonna del Ghisallo een andere keer meer.

Zo’n openingsrit is altijd een kort ritje, nooit langer dan 70 km en vooral bedoeld om de spieren weer wat te laten wennen. Het gaat nooit hard en dan is er halverwege nog een koffiepauze. Ook dit keer weer bij onze vrienden van Ipse de Bruggen.

Wat was de ontvangst weer hartelijk, de koffie perfect en het gebak geweldig. Je zou bijna nu al verlangen naar de Soeprit. Jazeker serveerster Nikki en collega’s, in het najaar bij de afsluiting van het seizoen komen we weer bij jullie. Maar eerst gaan we eens goed genieten van het komende  fietsseizoen.